Autisme is dagelijks lijden. De ene dag al wat meer dan de andere.

De afgelopen dagen kwamen verschillende elementen des levens samen en was het emotioneel best moeilijk. Door de zomervakantie zijn de meeste van mijn professionele begeleiders in vakantie waardoor ventilatiegesprekken wegvielen. Dat maakt dat mijn draagkracht verminderd. Daarbovenop had ik deze maand heel veel last van mijn maandstonden waardoor de hormonale depressieve gevoelens toesloegen. De combinatie was een enorme terugval in draagkracht, een kwetsbaar gevoel en oude angsten die weer de kop op doken. De stress van dit alles maakte dat ook mijn allergieën weer hun best deden en ik me dus een ongeluk krabte.

Aan de andere kant van dit verhaal staat de mooie zijde. Ik weet ondertussen dat mijn hormonale dip wordt veroorzaakt door de combinatie van autisme en hormonen. Je had het kunnen raden. Maar de kennis dat ik niet weer in een depressie aan het zakken was maar ‘slechts’ een paar dagen depressieve gevoelens zou ervaren hield me overeind. Kennis is macht en in deze was het zeker waar. Ik besloot dan ook in te grijpen op positieve wijze.

Allereerst ondernam ik actie in het gedeelte: gebrek aan gesprekken. Ik zette actief in op praten over mijn gevoelens met mijn man. Verder zorgde ik voor voldoende ‘veilig’ sociaal contact. Mijn beste vriendin stond voor me klaar. En enkele ingewijden kregen deze week meer berichtjes van mij. Mijn manier van coping die in geval van nood nog steeds perfect werkt.

Om mijn draagkracht niet tarten besloot ik om zoveel mogelijk routine, structuur en zekerheid in te bouwen. Op die manier kon ik energie sparen voor wanneer er toch onverwachte dingen plaatsvonden. En natuurlijk gebeurd dat in een gezin van vier. Maar door deze aanpassing had ik voldoende draagkracht om dit mooi op te vangen.

Wegkruipen in een voorspelbare duidelijke en op regels ontwikkelde omgeving is dan nog steeds het beste. Er werd dus weer veel gegamed de laatste dagen. Los van veiligheid, duidelijkheid en zekerheden zorgt dit ook voor focus. Ten tijde van emotioneel lijden heb ik moeite om mezelf ook maar op iets te focussen. Het leren van een nieuw game zorgt dan net voor de mentale uitdaging die nodig is.

De oude koeien van mijn verleden zorgden voor nachtmerries. What else is new?
Gelukkig ligt plan ‘nachtmerrie’ altijd klaar. ‘s Avonds minder eten, geen trillers of drama’s op TV, in slaap vallen met meditatie. Concreet werd dit: niet eten na 19:00 uur, de kotmadam kijken en in slaap vallen met een bodyscan. Werkt meestal en ook dit keer gaf het voldoende rust in mijn hoofd om relatief kalm de nachten door te komen.

Het waren echt een paar zeer moeilijke dagen. Emoties die hoog op liepen. Angsten die de kop op staken. De wereld die weer enorm chaotisch en bedreigend overkwam. En als klap op de vuurpeil gigantische sensorische overprikkeling. Ik kon letterlijk geen geluid of licht verdragen. Mijn autisme in een notendop dus.

Maar wat ben ik dankbaar dat ik hier mezelf in ken. Dat ik weet wat werkt in deze omstandigheden. Dat ik zowel een gezin, professioneel netwerk als sociaal netwerk heb dat mij hierin wil ondersteunen. Dat ik tijd en ruimte heb om deze dagen te ondergaan en gewoon thuis kan blijven. Dat ik even mag crashen om nadien weer herboren en met volle energie mijn leven te hernemen.